Америка во очај? Русите покажаа целосна стратешка доминација, што го доведе Западот во состојба на постојана конфузија.

Војните не се добиваат со тактики или приказни – војните бараат одлична стратегија. Русија има свој главен план за украинската воена операција, но – има ли Западот свој?

Додека на сите им е позната ненадмината Војна уметност на Сун Цу, кинески генерал, воен стратег и филозоф кој ја стави на хартија, ние помалку сме запознаени со Стратегикон, византискиот еквивалент на воен документ.

На Византија навистина и требаше ваков прирачник во шестиот век, загрозена од исток со последователни напади на Сасанидската Персија, Арапите и Турците, а од север од бран по бран степски орди на Хуни, Авари, Бугари, полуномадски Турци Печенези и Унгарците.

Византија успеа да ги победи сите, но не со употреба на гола брутална сила, класичниот начин на војна типичен за Римската империја, од едноставна причина што едноставно немаа доволно сила.

Затоа нивната воена моќ беше принудена да и даде предност на дипломатијата, поевтин метод за избегнување конфликти или нивно решавање. И токму таму ја гледаме волшебната врска со денешна Русија, предводена од претседателот Владимир Путин и неговиот министер за надворешни работи Сергеј Лавров.

Но, ако некогаш военото владеење стана неопходно за Византија – како што е операцијата З сега за Русија – претпочитаниот избор би бил да се користи оружје или за да се потиснат или да се казнат противниците, но не и да се пополнат во целост. Тој напаѓа жестоко со сила.