КАКО БИ ИЗГЛЕДА НУКЛЕАРЕН УДАР? Сè започнува со шифриран сигнал, а експертите велат дека првата „мета“, според руската воена теорија, би можеле да бидат овие места

Независниот портал Медуза разговараше со Максим Старчак, експерт за руска нуклеарна политика, за тоа дали навистина ќе одлучи за нуклеарен напад и какви ќе бидат последиците.

Старчак смета дека има причини за загриженост бидејќи, за почеток, ако нуклеарната сила сака да изврши нуклеарен напад врз ненуклеарна држава, може да го стори тоа. Тој ќе се соочи со меѓународна осуда, но нема реални пречки. Во исто време, ненуклеарните земји на НАТО, како Хрватска, Чешка или Грција, се заштитени со петтиот член од повелбата на алијансата, а некои други земји можат да сметаат на помош само преку билатерални канали. Конкретно, постојат билатерални договори за заемна одбрана меѓу САД и Јапонија и Јужна Кореја.

Во САД само претседателот може да нареди лансирање на нуклеарни ракети. Неговата наредба мора да ја потврди секретарот за одбрана, потоа се контактира началникот на Здружениот Генералштаб, кој потоа издава наредба до Националниот воен команден центар и седиштето на стратешката команда на САД да лансираат нуклеарни ракети.

Во Русија, исто така, претседателот мора да испрати кодиран сигнал за отклучување на нуклеарното оружје и на тој начин да ја одобри нивната употреба. Овој сигнал се пренесува преку преносливиот контролен систем на „нуклеарниот куфер“, а исти уреди имаат и министерот за одбрана и началникот на Генералштабот. Вистинската можност за нуклеарен удар е остварлива доколку добие дозвола од сите три уреди. Потоа сигналот оди до специјална служба на Генералштабот, која пак ја пренесува наредбата до одредена команда каде се наоѓаат нуклеарните сили. После тоа, командата патува од штабот до назначениот службеник одговорен за самото лансирање. Покрај тоа, претседателот Путин е секогаш придружуван од група функционери од Генералштабот одговорни за „нуклеарниот куфер“.

Што се однесува до нестратешкото (тактичко) нуклеарно оружје, синџирот е уште подолг, а таквото би се користело во Украина. Нема тактички боеви глави во трупите кои ги чуваат нуклеарните арсенали, но тие би требало да бидат земени од централно складиште, транспортирани и подготвени, натоварени и испратени на бојното поле. Тоа е долг синџир и во секоја фаза може да има откажување на командата, а освен тоа, сè се следи. Американските и НАТО разузнавачите брзо ќе дознаат.