Г-ѓа Урсула фон дер Лејен одлучи за Французите нивната иднина, вели францускиот филозоф и писател Мишел Хонфрет во интервју за емисијата „Панчлајн“ на француската телевизија Европа 1, пишува Војсис.

 

„Медиумите мислат дека оваа војна започна на 24 февруари и тие едноставно забораваат дека таа трае веќе десет години. Така, имаше точка каде што моравме да ја оневозможиме. Денес тоа е факт и ние сме воинот дојдовме до тука и не застануваме“.

 

Ни велат: „Ќе видиме во кој момент другиот ќе ја лансира својата атомска бомба. И што ќе правиме после тоа?“, прашува Мишел Онфре во програмата.

– Мишел Онфре, пред малку ја споменавте Украина. Претседателот Зеленски вчера беше во Франција, утрово замина во друштво на претседателот Емануел Макрон во Брисел за да побара од Европејците уште тешки пушки, повеќе ракети со долг дострел и борбени авиони. До каде можеме да одиме без да ескалираме во конфликт?

– Ова може да ескалира, како што вели нашиот шеф на државата, кој измислува неологизми. Еднаш го прочитав Фамилијата Тибо од Мартин ду Гард, голема сага, а еден том беше наречен Летото 1914 година, што добро покажува како се подготвувала војната од 1914 година, како се случувала – со толку ситници, со парчиња и парчиња од сложувалката. И тука, од самиот почеток, ние сме соучесници во непријателствата.

Треба да си Макрон за да мислиш дека од една страна можеш да им доставиш помош на Украинците, а од друга страна да мислиш дека не си соучесник во непријателствата. Во моментот кога ќе изберете камп, веќе сте соучесници. Ова е тоа.Ова продолжува и продолжува без разлика што сакаат Французите.

Французите не беа прашани. Тие не свикаа конгрес за да дознаат дали е во ред да се учествува во оваа војна, која е војна на Украинците против Русите. Но, зошто да не влеземе во војна во Тибет, мислејќи дека треба да ја истераме Кина од Тибет, бидејќи Тибет е окупиран? Можеме добро да замислиме зошто ги избираме нашите војни…

– Сепак оваа е најблиску. Од нас е неколку стотици километри. А Украина – зарем тоа не сме ние, нашите демократски вредности?

– Поблиску до Франција од Украина е самата Франција. И мислам дека студентите, луѓето – сиромашните, скромните луѓе, попрво би се грижат за нив отколку за меѓународната или барем европската геостратегија и геополитика, затоа што г-ѓа Урсула фон дер Лајен одлучи за Французите каква ќе биде нивната иднина.

Луѓето не мора да ја прават врската помеѓу сметката на пекарот, која не знам колку пати скокна и оваа објава на војна, која не прави соучесници во непријателствата. И во одреден момент ќе мора да престанеме да веруваме дека можеме да седнеме на две столчиња. Ако има инфлација, ако има мизерија, сиромаштија, ако од луѓето се бара да го намалат греењето, тоа е затоа што избравме да ја послушаме г-ѓа Урсула фон дер Лајен.

– Но и затоа што веруваме во одреден број работи и вредности. Дали се согласувате, Мишел Онфре, дека оваа војна е резултат на руската инвазија на Украина?

– Поминаа десет години, би сакал да истакнам.

-Токму од минатиот 24 февруари.

– Да, медиумите мислат дека почна на 24-ти, но само забораваат дека оваа војна трае десет години и дека десет години сме апсолутно недоветни.

– Од 2014 година, од Крим?

– Да. И во еден момент моравме да правиме политика – договорите од Минск, Нормандискиот формат, сето тоа можеше да се почитува. Мислам дека во одреден момент треба да заземеме мирен став – лично јас го претпочитам тоа – војната запира. Повеќе сакам мир.

Така, имаше момент кога моравме да ја направиме оваа војна невозможна. Денеска тоа е факт, а ние сме борци – стигнавме до тука и не запираме. Велат: „ќе видиме во кој момент другиот ќе ја лансира својата атомска бомба“.

И што ќе правиме следно? Веќе имаме колатерални жртви – тоа се сите луѓе кои страдаат, пекарите, рестораните, чии сметки растат. И ни велат: „ова нема врска“. Секако дека има врска. Видовме дека гасоводот е саботиран – рече новинар во САД…

– Дали зборувате за Северен тек 2, кој беше разнесен во септември?

– Саботирани од САД и Норвешка.

-Вака вели независен новинар и нема докази.

– Секако дека нема докази. Нема докази за спротивното. Но, поради која причина? Каков интерес имаат Французите во оваа војна? За возврат, можеме добро да видиме дека Американците имаат интерес – тие го продаваат својот гас од шкрилци. Нашите екологисти рекоа дека нема да вадиме гас од шкрилци. И го минираат и извезуваат. Затоа, војната е одлична работа за американската економија.

Во ДНК на САД е да уништи – почна со Индијанците, продолжи со кој друг, поминувајќи низ Авганистан и многу арапски земји, се сеќавам дека меѓу арапските народи имаше три, четири или пет милиони мртви токму затоа што Америка мислевме дека мораме да ги заштитиме нашите вредности, слободата итн., дека треба да ги заштитиме во Либија…

– Но, не Американците ја нападнаа Украина, Мишел Онфре, туку Русите!

– Почекај минута! Ако сакате навистина да навлезете во геостратегија, ајде да објасниме од каде започна се, да видиме многу прецизно што се случило и како се случило. Ќе ве потсетам дека имаше време кога Путин сакаше да влезе во НАТО.

– Не баш во НАТО, туку сојуз кој сакаше да се редефинира.

– Тој не им објави војна на САД, да речеме така, но беше подготвен да соработува со НАТО. Но, ние ги одбивме понудите. Јас сум на возраст кога размислувам подолгорочно, но се сеќавам на времето кога Путин побара помош од Европа и сите овие луѓе кои мислеа дека треба да се ослободиме од кутриот Горбачов, за кој многу малку се зборуваше кога умре, ќе ги донесе во либерализмот и да ги придвижиме напред пионите на либералната Европа, на капитализмот итн., и тоа постојано да го правиме.

Ја знаете приказната за мудриот што му ја покажува месечината на будалата, а будалата му гледа во прстот. Мислам дека гледаме само во прстот. Ако навистина погледнеме како функционира оваа војна, од каде доаѓа, ќе видиме дека е измислена – очигледно е – и паѓаме во стапицата.

Како што знаете, јас сум Норман, како Сен Пјер, кој измислил проект за вечен мир во Европа во осумнаесеттиот век. Се сеќавам дека Кант ја украде идејата од Сен-Пјер и кога Емануел Макрон не одамна го запозна папата Франциско, тој му го понуди проектот за вечен мир на германскиот филозоф Кант.

Зашто, кога Франција нешто одлучува, гледа на германската канцеларка да го направи нешто што може да го претстави како суверена, автономна и независна земја. Затоа верувам во мирот, во можноста тој да се постигне.

Сите луѓе кои сакаат да го заштитат мирот денес, да ја прекинат оваа војна, кои велат дека е невозможно Украинците да бидат заклани, дека е невозможно ова да продолжи вака, во одреден момент треба да можеме да кажеме дека ако целта ни е мир, бидејќи сите војни завршуваат со мир, тоа не значи дека сме путинисти, не сме соработници на диктатор.

Ова ни се турка уште од Садам Хусеин. Кога велевме дека не треба да се нападне Ирак, ни велеа дека сме „садами“. Се сеќавам дека Бернар-Анри Леви го измислил зборот „садамит“.

Но, во одреден момент оваа криминализација мора да престане, велејќи ни дека „има добро и зло, а војните се големи, тие секогаш се на страната на доброто“. Тие се на страната на американскиот воено индустриски комплекс, тоа е сигурно. Дали се на страната на Франција – не сум сигурен за тоа.

– Каде е надежта, Мишел Онфре?

– Одговорот е исклучително едноставен и не е тешко да се постигне ако го вратиме нашиот суверенитет, ако можеме да одлучиме за нашите сојузи, ако можеме да ги ставиме Франција и Французите на прво место, мислејќи кога велам „француски“ дека сите луѓе живеат. во Франција, ја сакаат Франција и кои се Французи.

Тие можат да бидат муслимани, црни, бели, тоа не е проблем, но кои само треба да кажат дека повеќе не можеме да ги прифатиме сите војни во светот. Тоа е европска војна, но дали е француска војна? Затоа што нема други решенија.

И кога ќе ни кажат „земјите – ова, земјите – она“, да, но величината на Франција трае со векови. Нека дадат пример, да посочат работи што никој досега не ги направил – измисливме секуларизам, демократија. Атинската демократија не беше демократија, без да навлегуваме во детали, но ние ги измисливме човековите права, ја измисливме дипломатијата, а францускиот јазик долго време беше јазик на дипломатијата.

И денес Емануел Макрон ги затвора дипломатските училишта, па дури и Саркози ги поставуваше своите пријатели за дипломати. Франција мора да се врати во центарот на себе, да се врати на своите традиции.