“Драги чичко, ако дојде време Лерин да го ослободиме дојди и ти, донеси ја мојата мајка и двете сестри, побара ја мојата гробница за да сронат солзи крвави, за моите коски да на киснат и мене да ме разбудат”.

Лазо Ангеловски е роден 1925 година, село Граждено, мала преспа, егејска Македонија и почина 1949 година по зверски мачења во градот Лерин.

Лазо е деец на Македонското движење за ослободување на поробена Македонија и преродбеник на Македонската национална борба во егејскиот дел на Македонија, кои дејствувал во времето на таканаречена злосторна Грчка граѓанска војна (1947-49).

Монарфашистите уплашени од напредувањето на Македонските партизански одреди и воскреснување од страна на Лазо Ангеловски со отворање на 88 Македонски училишта низ егејска Македонија, Лазо бил уапсен од грчките монарфашисти и пренесен за измачување.

Во текот на испитувањето и неговото измачување, злосторните окупатори му наредиле да се откажи од својата свесна Македонска националност, но храбриот Лазо ги одбил и веднаш бил врзан за полицискиот џип и влечкан до неговиот смрт.

“Драги чичко, ако дојде време Лерин да го ослободиме дојди и ти, донеси ја мојата мајка и двете сестри, побара ја мојата гробница за да сронат солзи крвави, за моите коски да на киснат и мене да ме разбудат”.
(Заветот на Лазо Ангеловски)