Според овие документи од државата Бугарија , денешни етнички Бугари имаат цигански корени, односно , за предци имале Цигани .

-“ ПРОТОКОЛ „А“ бр.229 НА СОСЕДНИКОТ НА ПОЛИТБИРОТО НА ЦК на БКП ОД 31.Х.1959 г.

Присутни се другарите: Бојан Булгаранов, Рајко Дамјанов, Тодор Живков, Енчо Стајков, Георги Цанков, Валко Червенков, Димитар Димов, Младен Стојанов, Тодор Прахов, Станко Тодоров, Митко Григоров и Пенчо Кубадински.

ТОЧКИ НА ДНЕВЕН РЕД:

IV. Во врска со средувањето на состојбата на оние работни Цигани кои сакаат да се пријават како Бугари. Репортер итн. П. Кубадински

РЕШЕНИЈА:

V. Тој смета дека е правилно да се реши ситуацијата на оние работни Цигани кои се чувствуваат Бугари и сакаат да се регистрираат како Бугари или да ги заменат своите мухамедски имиња со бугарски. Во врска со ова, Министерството за правда во рок од еден месец треба да достави предлог за измена на правилата за водење матични книги, во смисла на народните совети да им се даде можност да направат измени во графата „потекло“ на писменото барање на работници од националните малцинства кои сакаат да се пријават како Бугари. Да им се даде можност на родителите кои сакаат да ги пријават своите новородени деца како Бугари“.

Следува потписот на Тодор Живков.

Следното оправдување е во прилог на одлуката:

CDA, f. 1, оп. 6, а. ѓ. 4034, л. 47, 48

– “ БЕЛЕШКА ЗА ИЗВЕШТАЈ

Во Народна Република Бугарија живеат околу 207.000 бугарски државјани со циганско потекло. Заедничкиот живот на циганското население со бугарскиот народ со стотици години доведе до значителни промени во начинот на живот, свеста и културата на значителен дел од ова население. Меѓутоа, процесот на асимилација на циганското население кон бугарскиот народ и бугарската националност беше намерно попречен пред 9.IX.1944 година од бугарската буржоазија, која водеше политика на расна дискриминација кон нив. Во услови на феудализам и капитализам, Циганите беа ставени надвор од општеството. Дури по 9.IX.1944 година, со татковската грижа на Партијата и народната власт за циганското население, се отвори широк простор за сеопфатен развој и се создадоа предуслови за најблиско зближување на работниот народ, без разлика на нивното потекло и вера.

Значителен број Цигани го прифатија бугарскиот јазик како мајчин јазик, се приклучија на бугарската материјална и духовна култура, нивните деца учат во бугарските училишта. Многумина од нив имаат усвоено бугарски имиња, се мажат за Бугари и Бугарки, се чувствуваат Бугари. Во годините на народна власт особено се засили процесот на интеграција во бугарската нација кај циганските христијани, кои се повеќе од 100.000 луѓе. Учество во социјалистичката градба, заеднички идеолошки цели и задачи, заедничка работа во производството, заеднички политички, масовни и културно-просветни организации, богата бугарска култура итн.- сето тоа неодоливо го погодува циганското население и најтесно го интегрира со бугарскиот народ. Ова е природен, законски и прогресивен процес на нашиот општествено-политички развој. Како резултат на тоа, најпрогресивниот дел од циганската популација го поставува прашањето дека тие се чувствуваат Бугари и сакаат да направат промена во нивниот граѓански статус со регистрирање како Бугари. Централниот комитет на БКП добива барања од цели групи цигани кои упорно укажуваат дека тие се всушност Бугари и сакаат да ги отстранат формалните пречки за нивно интегрирање во бугарската нација.

Одреден број Мухамедански Цигани во 1946–47 година биле регистрирани како Турци. Асимилацијата на дел од ова население кон турското население, имајќи ја предвид инфериорната култура на турското население, религиозните и националистичките влијанија и пропагандата од Анкара, го спречи развојот на овие Цигани. Дел од кадрите од оваа категорија на циганско население го поставуваат и прашањето за регистрација како Цигани или Бугари. Вакви барања има и од некои Евреи, Турци итн. Пречка во овој поглед е фактот што промената на граѓанскиот статус може да се изврши само преку судска постапка.

Дополнително, при запишување во матичните книги за граѓански статус, новородените деца мора да бидат регистрирани според потеклото на нивните родители, и покрај желбата на вторите да ги регистрираат како Бугари. Овие процедурални барања во сегашната фаза се чини дека претставуваат тешкотија во задоволувањето на желбите на работниците од националните малцинства.

Одделението на ЦК на БКП „За работа меѓу националните малцинства“ предлага да се направи измена на правилата за водење матични книги, со што на народните совети им се дава можност со писмено барање да направат промена во графата „потекло“ ( а не по судски налог ред) на работници од националните малцинства кои сакаат да се пријават себеси или своите деца како Бугари.

Да се ​​изврши објаснувачка работа кај овој дел од циганската популација, која во минатото, обидувајќи се да го избегне прекарот „Цигани“, се регистрираа како Турци. Развојната перспектива на овие цигани не е поврзана со реакционерната Турција, туку со бугарскиот народ.

17.IX.1959 година / Софија

– “ ЗАВ. ОДДЕЛЕНИЕ „ЗА РАБОТА МЕЃУ НАЦИОНАЛНИТЕ МАЛЦИНСТВА“ на ЦК на БКП: (стр.)

/Ив. Господинов/“

Рачно напишано: Координирано со Министерството за правда

По донесувањето на одлуката од 31 октомври 1959 година, започнаа конкретни дејствија за преименување. Овие дејствија добија поттик со горенаведеното решение бр. 101 од 1962 година. Во него се наведува дека „поттикнати од турската пропаганда и верски фанатизам, а олеснети со несоодветното дејствување на голем број органи на народната власт, над 130 илјади Цигани и десетици илјади Татари и Мухамедански Бугари во многу региони на земјата се регистрирани како Турци“, одлучено е да се изготви упатство за Правилата за водење матични книги, во кое „да се појаснат правата на граѓаните на не. -Бугарско потекло, кои со целосно внатрешно убедување и отворено изразена сопствена желба можат да се пријават себеси и своите деца како Бугари, да си ги менуваат своите, патронимите и презимињата без одлука на народниот суд.

В своите спомени „Един циганин в ЦК на БКП” Господин Колев, който от 1958 до 1990 г. е инструктор в ЦК на БКП, отговарящ за работата с циганското население, описва по следния начин изпълнението на партийните решения сред циганското население по онова време: