ОВА Е РУСКИОТ УБИЕЦ НА БРИТАНСКИТЕ ТЕНКОВИ ВО УКРАИНА: Од КОРНЕТ нема спас, ова се карактеристиките! (ВИДЕО)

Од почетокот на Специјалната воена операција, евидентирана е интензивна употреба на противтенковски системи од различни типови, а на руска страна по својата ефикасност се истакна сега познатиот „Корнет“. Станува збор за оружје развиено од „Конструкторски биро приборостројенија“ (КБП) со седиште во Тула, а го произведува фабриката „Дегтјарова“ од Ковров.

Официјалното име на целиот комплекс е 9K135, додека ознаката на ракетите од 152 mm што ги користи се состои од 9M133 и дополнителни знаци во зависност од конкретната модификација.

„Корнет“ е создаден како алтернатива со поголем дострел и борбени способности од противоклопните ракетни системи од крајот на Студената војна, како што се „фагот“ 9К111 и „конкурс“ 9К113. Бидејќи се работи за потешко и поскапо оружје од гореспоменатите претходници, првичната намера беше новиот комплекс да биде додаток, а не замена за веќе постоечките системи.

Развојот започна во 1988 година, првата верзија на извозната варијанта позната како „Корнет-е“ беше претставена на јавноста во 1994 година, додека копнените сили на руската армија ја ставија во оперативна употреба во 1998 година. После тоа, беа конструирани неколку различни верзии, меѓу кои и модернизираната „конрет-м“ („корнет-ем“), а главната цел на овие системи е уништување на тенкови со или без динамичка заштита (експлозивно-реактивен оклоп), лесно оклопни возила, утврдувања и нисколетачки авиони со мали брзини, дури и во средини со електронски и други видови пречки, дење, ноќе, при сите временски услови.

Компоненти, екипаж и начин на дејствување

Основната верзија на „корнетот“ се состои од неколку компоненти: пренослив фрлач 9P163-1 со преклоплив држач на три ногарки (конфигурација на трипод) и една лансирана цевка која служи и како контејнер за транспорт на ракетата; систем за контрола на пожар со уред за насочување и водење 1P45-1; уреди за термичка слика 1PN80 за домашна употреба, т.е. 1PN79-1 за извозна варијанта, наменета за работа ноќе и во услови на намалена видливост; наведувани проектили со тандем кумулативна или термобарична боева глава; единици за напојување; и средства за поправка и одржување.

Бидејќи се работи за пренослив ракетен систем со вкупна тежина од околу 65 килограми, екипажот генерално се состои од две лица, при што едното носи цевка за лансирање вооружена со проектил, а другиот статив, систем за контрола на пожар и срп за термичка слика. .

Транспортот на „корнетот“ и екипажот до стрелачката позиција најчесто се врши со возила, а преминот од марширачка во борбена позиција трае помалку од една минута, додека подготовката и пукањето се вршат за една секунда.

Системот е дизајниран така што само еден од двајцата членови на екипажот е потребен за откривање цел, нишанење, лансирање, наведување и последователно уништување на целта. Во текот на целата операција, операторот е надвор од видното поле и непријателски оган, бидејќи уредите за наведување и насочување се наоѓаат под цевката за лансирање. Ова решение овозможува користење на конусот“ од лежечка или клекната положба на подготвени и неподготвени позиции за гаѓање со или без капак, но од стоечка положба доколку операторот е во посебен тип на капак како што е „дупка за лисици“.

Овој антиоклопен ракетен комплекс е исклучително лесен за употреба, па затоа не бара високо ниво на обука на екипажот, а самите проектили не бараат многу одржување во борбени услови или услови за складирање.

Основната верзија на „корнетот“ може да се користи во температурен опсег од -50 до +50 степени Целзиусови, додека модифицирана верзија со опсег на функционирање од -20 до +60 степени е направена за пустински услови.

„Корнет“ на оклопни платформи

Опишаната основна верзија и нејзината извозна модификација може да се инсталираат на разни видови возила на тркала и возила со трага, оклопни и неоклопни. Меѓутоа, за овие потреби руските воени конструктори развија различни варијанти за дополнително да ја зголемат ефикасноста и да го подобрат сегментот на противтенковска борба на механизирани и моторизирани единици.

Еден од нив е „корнет-т“ кој се состои од платформа (носач), односно пешадиско борбено возило БМП-3 и два ракетни фрлачи 9М133, со вкупно 16 ракети, од кои 12 се сместени во автоматски натоварувач. , и четири во трупот на воениот брод.

„Корнет-Т“ затоа може да се класифицира како уништувач на тенкови, а главната предност секако е способноста да дејствува на две различни цели истовремено или двојно да пука на една. За време на позицијата на марширање, двата фрлачи се повлекуваат во возилото на носачот.

Од особен интерес е борбениот модул „квартет“, кој се состои од фрлач 9P163-2, со четири лансирање цевки вооружени со ракети и опсег на движење од 360 степени во азимут, уред за нишање и наведување, термички нишан, седиште. за операторот, единица за напојување со електрична енергија и дополнителни пет ракети.

Главните предности на „квартетот“ се опцијата за лансирање ракетен салво, што обезбедува успешен ефект врз целта со експлозивно-реактивен оклоп и активен систем за заштита, како и високо ниво на мобилност, бидејќи овој модул е ​​главно инсталиран на лесно оклопни платформи.

Кои ракети ги користи „корнетот“?

Постојат четири противоклопни наведувани проектили во калибар 152 mm дизајнирани за основните и извозните верзии на „Корнет“, имено: 9M133 – првиот проектил со тандем кумулативна боева глава со пенетрација од 1.000 mm за цели со валани хомоген челичен оклоп зад Експлозивно-реактивни плочи (динамичка заштита), максимален домет од пет километри во дневни услови; 9M133-1 – подобрена производствена верзија на првата ракета со тандем кумулативна боева глава со пенетрација од 1.000-1.200 mm за цели со оклоп изработен од валани хомоген челик зад плочи со експлозивно-реактивна употреба, пуштена во употреба на почетокот на 2000-тите; 9M133F – рана варијанта со термобарична боева глава за уништување на работна сила на отворено и во засолништа, со сила еквивалентна на експлозија од 10 килограми ТНТ; и 9M133F-1 – проектил создаден со комбинирање на 9M133-1 и термобарична боева глава со 9M133F.

Тежината на сите овие ракети е 27 kg, односно 29 kg со цевката за лансирање, а максималната брзина е 250 m/s. Нивниот максимален домет по растојание, со исклучок на првото, е 5,5 km дневно, т.е. помеѓу 3,5 и 4,5 во ноќни услови, може да се искористат минимум 100 m на надморска височина до 4.500 метри. Водењето е полуавтоматско со помош на ласерски зрак, кој операторот цело време ја осветлува целта до ударот, а можното отстапување од целта е пет метри.

Распоредот на внатрешните компоненти е неконвенционален, така што во носот има помало експлозивно полнење дизајнирано да го активира експлозивно-реактивниот оклоп (во случај на проектили со тандем кумулативна боева глава), додека во централниот дел има цврсто гориво мотор, зад кој е поставен главниот експлозив за полнење.

Предноста на оваа поставеност е што помалото полнење има повеќе време да ја активира динамичката заштита, додека негативната страна е што главниот полнеж може да се деформира и следствено да има помала стапка на пенетрација. Уредот за наведување и сензорот за ласерскиот зрак се наоѓаат во опашката на ракетата, што обезбедува високо ниво на отпорност на секаков вид на пречки, бидејќи споменатите компоненти се свртени во насока на екипажот и фрлачот.