„Стави ги во џеб“, Газа е стапица! Иран ги донесе жедните САД преку вода, но тоа не е се…
Рашири го зборот
Добро познатиот образец на конфликтот меѓу Израел и Хамас сега е дел од минатото, а до вчера никој не се интересираше за важни прашања.
Ова не требаше да се случи. Пофалената израелска армија и безмилосно ефикасните безбедносни служби го „заклучија“ Хамас во Појасот Газа.
На секои неколку години имаше конфликт кој следеше слична шема – провокација, ракетни напади на Хамас, израелски воздушни напади, египетско посредување, па повторно молк. Во меѓувреме, дипломатските достигнувања на Израел се насобраа додека го прошири својот круг на мир за да ги вклучи Обединетите Арапски Емирати, Бахреин, Мароко и Судан.
До пред неколку дена во Вашингтон се водеше дебата за тоа кога Саудиска Арабија и Израел ќе ги нормализираат односите. Но, тогаш Хамас го нападна Израел, уби многу цивили и војници и сè уште не е поразен, а салва од 3.000 до 5.000 ракети паднаа врз Ашкелон, Ашдод и Тел Авив.
Досега, сè што беше кажано за „Операцијата Ал-Акса поплава“ на Хамас, како што беше наречен овој последен напад – дека тоа беше невиден квантен скок, израелскиот 11 септември – стана клише. Како и да сакаат луѓето да го опишат, треба да биде јасно дека немилосрдната смртност на инвазијата на Хамас врз Израел – со ризик од уште едно клише – промени сè, според Форин полиси.
Фото:Ројтерс
Познатиот модел на конфликт меѓу Израел и Хамас сега е минато, бидејќи нема шанси израелската влада да не ги ангажира израелските одбранбени сили (ИДФ) да го нападнат Појасот Газа по копно, воздух и море за да го уништи Хамас и во процесот убива или фаќа водачи како Исмаил Ханије и Мохамед Деиф.
Како резултат на тоа, прашањата со кои се бореше светот на експертите и функционерите од Блискиот Исток пред само една недела – подобноста на Израел за американската програма за укинување на визите и изгледите за саудиско-израелска нормализација – одеднаш изгледаат неважни. Појдовна точка за новиот Блиски Исток ќе биде повторното окупирање на Појасот Газа од страна на Израел, а не израелската амбасада во Ријад. Оваа тажна состојба на работите е всушност изненадување само затоа што лошите претпоставки за регионот оневозможија јасно да се види сложениот проблем на политичката динамика на Блискиот Исток. Ова е особено акутно кога станува збор за палестинското прашање и наводното намалување на тој проблем, паралелно со инсистирањето на регионална интеграција, идејата дека проблемот е израелската окупација и упорното верување – и покрај големиот број докази – дека американската дипломатија може да го промени однесувањето на Иран на подобро.