Македонскиот е Мајка на европските јазици

Споредбената лингвистика или позната како компаративна филологија се занимава со споредувањето на јазиците за да се дознае нивната поврзаност. Јазиците можат да бидат поврзани меѓу себе преку позајмување на зборови и преку генетска поврзаност, која означува дека поголем број на јазици потекнуваат од еден стар заеднички јазик. Компаративната лингвистика ги формира јазичните фамилии и групи, а потоа го реконструира заедничкиот јазик за да добие јасна слика на промените што настанале при развојот на другите јазици.

Одисеј Белчевски во својата анализа насловена „Прото-словенските корени на европските јазици беа анализирани и потврдени со нова методологија – Принципи на Концептуална лингвистика и нивната природа  еволуција“ заклучува дека славјанските јазици се најблиску до “мајката на европските јазици“. Според него, повеќето зборови кои Оксфордскиот етимолошки речник го дефинира како “непознати”, “нејасни”, или можеби праромански, прагермански или пракелтски, можат да се објаснат со славјанските јазици.

Истражувајќи го потеклото на поголема група основни зборови кои секојдневно се употребуваат, Белчевски констатира дека нивните корени се во славјанскиот јазик и дека се создадени како концепт од природата, а потоа во многу раната историја на Европа позајмени од Грчкиот и Латинскиот јазик. Овие зборови подоцна станаа дел од секојдневниот речник на англискиот и другите европски јазици – вели Белчевски. Притоа тој укажува дека „тоа е од голема важност за оние кои ги проучуваат словенските јазици, зошто денес овие зборови се бројат со илјадници, и тешко е да се објаснат или да ја пронајдат нивната етимологија во грчкиот или латинскиот, но имаат едноставна и лесно разбирлива етимологија во Славјанскиот јазик. Најчесто лингвистите избираат нив да ги означат дека се од непознато или неоткриено потекло. Во борбата да се обезбеди објаснување некои од Електронските етимолошки речници пак даваат толкување кое е тешко да се разбере или да го прифати.

Славјанските јазици кои ги знаеме и ги разбиреме денес, претставуваат најдобро сочуван пример каде јазичниот концепт е запишан во говорот каков што постои во природата, вели Белчевски, притоа нудејќи ја концептуалната лингвистика како уште еден или подобар метод за проучување на овие концепти. Според него, границите на проучување на потеклото на Индо-европските јазици мора да се прошири со вклучување на Концептуална лингвистика и Славјанските јазици, со цел да се надминат тешките искуства на компаративна лингвистика.

Врз основа на досегашното искуство, базирано врз истражување и откритија, Белчевски посочува дека, во референцирање во основниот или праисториски јазик, повеќето научници кои се користат со компаративна метода наидуваат на неизбежни ограничувања. Тие воглавно се должат, бидејќи не се користат ресурсите како што се словенските јазици, туку во голема мерка се потпираат на грчки и латински јазик. Според него, од друга страна, Концептуалната лингвистика, односно изучување на јазик преку концептите на и во природата ги поврзува различните корени, односи и меѓусебна зависност и може да даде одговори каде другите не даваат резултати.

Компаративната лингвистика досега не успеа да објасни некои грчки и латински зборови, бидејќи тие се многу постари од грчкиот и латинските јазици и му припаѓаат на нивото на прото-славјанскиот јазик, потенцира Белчевски.

Според Оксфордскиот речник етимологијата е дефинирана како “потеклото и развојот на зборот во форма и смисла. На сметка на ова, говорејќи за потеклото на зборовите, речникот укажува на значењето на етимологијата во однос на грчкиот збор ethumo εθυμο”. Според Белчевски: „Ако, сепак, ние спроведеме подлабоко пребарување за вистинската смисла на ethumo, ќе откриеме дека тоа не е од грчко потекло, туку странско во Атичката проза, употребено од Плато во цитатот во Cratylus, каде што тој ги “напаѓа” делата на Јонските филозофи (укажува на Фригија). Фригијците биле антички народ познат кај Грците како “варвари”, по потекло од Античка Македонија. Тие ја основале нивната империја во Мала Азија (1200-800 п.н.е.). Нивниот јазик не е јасно дешифриран, но голем број на зборови припаѓаат на славјанскиот супстрат, вклучувајќи го и нивното ‘име’ што може да се поврзе со славјанскиот збор брег> bregi, географски назив за раб (т.е. работ на море или езерото)“.

Истражувајќи подетално за потеклото на зборот етимологија, Белчевски пишува: „Во Современиот грчки, ethumo εθυμο не постои, што всушност силно укажува на тоа дека зборот е позајмен од страна Грците од претходен Европски јазик. Бидејќи зборот и неговите деривати и релации не можат да се идентификуваат ниту во Латинската или Германската група на јазици, јас иницирав да се проверат можностите од Славјанска конекција, особено во рамките на постарите македонски дијалекти, која откри дека зборот ethumo е поврзана со македонскиот збор дума (Дума)> думо (dumo)> умо (ОМО), кој се изедначува со зборот, мисла и ум. Нурнат во Хомеровото царство, открив дека јужнославјански Дума е многу блиску во значењето на античките збор dumo> thumo θυμο, г> та> θ. Според Г. Куртиус, античките Македонци често се менува звукот θ во д или т. Зборот θυμο, како што истакна Е. Maltby, значи умот или душа. Ние најдовме исти во другите Хомерови зборови и изрази, како што thumalgi> dumalk значење вознемиреност на умот и dumo е moi што значи мислата е моја. Понатамошна анализа на јужнославјански зборови umo (на умот) dumo> дума (збор, мисла, да се мисли), открива дека тие се цврсто засновани во истиот корен на зборот > umo (на умот).

Ова е само еден од бројните примери кој Одисеј Белчевски ги посочува во своето истаражување засновано како што вели врз „принципите на Концептуалната лингвистика кои се темелат на Аристотеловите погледи за создавање на светот од четирите основни елементи. Таму се многу силни јазичните докази, идентификувани во славјанската група на јазици, што укажува дека формирањето на почетните слоеви на јазикот се случило според природните закони“. Од овие примери, може да се види дека Македонците битисуваат на овие простори многу порано пред да се појават Грците.

Македонска нација